Bangkok - Tuktuk
5 februari 2017 - Bangkok, Thailand
De afgelopen 4 dagen hebben we behoorlijk wat van Bangkok gezien. Wij? Verklaar wij. Marius, mijn jongere broer. Douwe, een vriend van ons en ikzelf natuurlijk. De planning is dat Marius de eerste 3 weken en Douwe de eerste 4 weken meepakt.
Het eerste wat ons opviel waren eigenlijk de vele hoeveelheden aan tuktuks die er rijden. Waarschijnlijk valt elke nieuweling zich dit op en begint elke blog zo maar toch, het valt op. En als je dan iets beter kijkt zie je hoe de meeste chauffeurs hun tuktuk aangepast hebben naar hun smaak. De ene met metalen handvaten (want ja, er zit geen stuur maar eigenlijk gewoon een motorstuur in) en de andere heeft er weer een dikke versterker met grote speakers inzitten. Zelfs eentje gezien met 2 dikke uitlaten, zie de foto ;) Niet dat die sneller was ofzo... Maarja het ziet er gewoon leuk uit moet hij gedacht hebben.
Het grappigste wat we aan het tuktuk hebben gezien is eigenlijk wel de plaatst van de versnellingspook. Want een tuktuk heeft dan wel een motorstuur maar heeft dan wel weer een versnellingspook zoals auto's die hebben. En ja, deze zit ook als bij een auto; in het midden. En ja, tussen de benen van de bestuurder.
De ene tuktuk is de andere niet. Soms kan het dus zo zijn dat een oudere of zeg maar gewoon afgetrapte (want ja, ze scheuren er behoorlijk mee!) een trillende versnellingspook heeft. Zo zagen wij dus een keer bij een tuktuk, die stilstond voor het stoplicht, een behoorlijk heen en weer schuddende pook wat stiekem toch best grappig was.
Ik heb veel meer verhalen te vertellen dan over tuktuks maar op dit moment ga ik toch liever slapen. Hier is het half 1 en over 11 uur vliegt ons vliegtuig naar Chiang Mai.
De rest van de verhalen van Bangkok plaats ik wel een andere keer ;) Update: 2 uur later, ik kan niet slapen. Vervolg "de avonturen met de tuktuk" wauw, dat lijkt wel op een titel van Kuifje. Tijdens dag twee hebben we met een chauffeur een deal kunnen maken: Wij kregen een tour langs bepaalde tempels en hij zou wachten als wij de tempels bezochten. Kosten: 60 Baht wat maar € 1,50 is! Dit zou de chauffeur uiteindelijk 3 uur kosten wat natuurlijk belachelijk is. Wat de chauffeur tijdens deze tour wel heel graag wilde is dat hij even gingen tanken. Hij zei daarbij dat aan de andere kant van waar hij moest tanken een leuke winkel zat waar wij even mochten "kijken". Oké, prima dachten wij. Maar toen wij dat doodlopende straatje inreden was het toch wel een beetje vreemd... De mensen in de winkel waren wel heel aardig en boden ons een tailored pak aan voor maar € 100. Iets wat ik op dat moment niet nodig had als backpacker in een stad waarbij het 32 graden was... Wat ik veel interessanter vond, waren de mooie riemen. Ik had namelijk eerder van een bepaald persoon met uitstekende kijk op mode te horen gekregen dat, wanneer ik een riem zou dragen, mijn outfit er nog beter uit zou zien. 1000 Baht vroeg die vriendelijke verkoper ervoor. Afdingen is ook hier weer heel normaal en kon uiteindelijke de riem meenemen voor 600 Baht. Ongeveer € 15. Iedereen blij zou je zeggen, toch? Het gekke was, dat de chauffeur zijn tuktuk niet had bijgetank sinds wij daar waren. Dus wij vroegen het aan de chauffeur maar die zij niks terug... Uiteindelijk waren wij wel heel blij met deze tour. Nu komt het: Later die dag wordt ons weer een spotgoedkope rit aangeboden. 15 Baht (€ 0,40) om ons naar een groot winkelcentrum te brengen want dat willlen wij ook wel eens beleven. Gelijk aan het begin vertelde de chauffeur over zijn idee dat we ook wel even langs een kledingzaak konden rijden want hij zou dan een brandstofbon krijgen van die winkel... Okéé, dat klinkt bekend! Dus wij hoopten dat we naar een andere winkel gebracht zouden worden maar helaas was dat niet het geval. Pas op het moment dat we de doodlopende straat inreden kwam het ons weer bekend voor. Wij vertelde op dat moment heel eerlijk tegen de chauffeur dat wij hier al geweest waren. De glimlach van de man vedween direct en zij dat we snel moesten instappen. Waar we nu naartoe gingen? Geen idee totdat we bij nog zo'n zelfde winkel aankwamen waar we maar even een "kijkje" moesten nemen. Dus wij naar binnen maar al snel roken (of zagen) de verkopers dat ze aan ons niks konden verkopen. Misschien omdat ik daar met een riem van die andere winkel daar liep en maar probeerde om interesse te tonen. Toen ze het doorhadden werden we letterlijk vriendelijke bedankt en werd ons de deur gewezen. Op dit moment was onze chauffeur natuurlijk nog minder in de stemming. Blijkbaar moeten de touristen iets kopen en krijgen de arme chauffeurs alleen op dit moment een brandstofbon. Wij vroegen waar we nu heen zouden gaan. Hij zei terug maar dat wilden we natuurlijk niet. Als we op dit moment echt tot het winkelcentrum gebracht zouden worden, had het ons 300 Baht gekost. Maarja, dat wilden wij natuurlijk niet want deze had op dit moment zijn humeur niet echt meezitten. Eigenlijk best zielig dat ze op deze manier aan hun extra gratis brandstof moeten komen. Gelukkig rijden ze wel allemaal op LPG wat extra goedkoop is. Tot zover, de avonturen met de tuktuk.
Het eerste wat ons opviel waren eigenlijk de vele hoeveelheden aan tuktuks die er rijden. Waarschijnlijk valt elke nieuweling zich dit op en begint elke blog zo maar toch, het valt op. En als je dan iets beter kijkt zie je hoe de meeste chauffeurs hun tuktuk aangepast hebben naar hun smaak. De ene met metalen handvaten (want ja, er zit geen stuur maar eigenlijk gewoon een motorstuur in) en de andere heeft er weer een dikke versterker met grote speakers inzitten. Zelfs eentje gezien met 2 dikke uitlaten, zie de foto ;) Niet dat die sneller was ofzo... Maarja het ziet er gewoon leuk uit moet hij gedacht hebben.
Het grappigste wat we aan het tuktuk hebben gezien is eigenlijk wel de plaatst van de versnellingspook. Want een tuktuk heeft dan wel een motorstuur maar heeft dan wel weer een versnellingspook zoals auto's die hebben. En ja, deze zit ook als bij een auto; in het midden. En ja, tussen de benen van de bestuurder.
De ene tuktuk is de andere niet. Soms kan het dus zo zijn dat een oudere of zeg maar gewoon afgetrapte (want ja, ze scheuren er behoorlijk mee!) een trillende versnellingspook heeft. Zo zagen wij dus een keer bij een tuktuk, die stilstond voor het stoplicht, een behoorlijk heen en weer schuddende pook wat stiekem toch best grappig was.
Ik heb veel meer verhalen te vertellen dan over tuktuks maar op dit moment ga ik toch liever slapen. Hier is het half 1 en over 11 uur vliegt ons vliegtuig naar Chiang Mai.
De rest van de verhalen van Bangkok plaats ik wel een andere keer ;) Update: 2 uur later, ik kan niet slapen. Vervolg "de avonturen met de tuktuk" wauw, dat lijkt wel op een titel van Kuifje. Tijdens dag twee hebben we met een chauffeur een deal kunnen maken: Wij kregen een tour langs bepaalde tempels en hij zou wachten als wij de tempels bezochten. Kosten: 60 Baht wat maar € 1,50 is! Dit zou de chauffeur uiteindelijk 3 uur kosten wat natuurlijk belachelijk is. Wat de chauffeur tijdens deze tour wel heel graag wilde is dat hij even gingen tanken. Hij zei daarbij dat aan de andere kant van waar hij moest tanken een leuke winkel zat waar wij even mochten "kijken". Oké, prima dachten wij. Maar toen wij dat doodlopende straatje inreden was het toch wel een beetje vreemd... De mensen in de winkel waren wel heel aardig en boden ons een tailored pak aan voor maar € 100. Iets wat ik op dat moment niet nodig had als backpacker in een stad waarbij het 32 graden was... Wat ik veel interessanter vond, waren de mooie riemen. Ik had namelijk eerder van een bepaald persoon met uitstekende kijk op mode te horen gekregen dat, wanneer ik een riem zou dragen, mijn outfit er nog beter uit zou zien. 1000 Baht vroeg die vriendelijke verkoper ervoor. Afdingen is ook hier weer heel normaal en kon uiteindelijke de riem meenemen voor 600 Baht. Ongeveer € 15. Iedereen blij zou je zeggen, toch? Het gekke was, dat de chauffeur zijn tuktuk niet had bijgetank sinds wij daar waren. Dus wij vroegen het aan de chauffeur maar die zij niks terug... Uiteindelijk waren wij wel heel blij met deze tour. Nu komt het: Later die dag wordt ons weer een spotgoedkope rit aangeboden. 15 Baht (€ 0,40) om ons naar een groot winkelcentrum te brengen want dat willlen wij ook wel eens beleven. Gelijk aan het begin vertelde de chauffeur over zijn idee dat we ook wel even langs een kledingzaak konden rijden want hij zou dan een brandstofbon krijgen van die winkel... Okéé, dat klinkt bekend! Dus wij hoopten dat we naar een andere winkel gebracht zouden worden maar helaas was dat niet het geval. Pas op het moment dat we de doodlopende straat inreden kwam het ons weer bekend voor. Wij vertelde op dat moment heel eerlijk tegen de chauffeur dat wij hier al geweest waren. De glimlach van de man vedween direct en zij dat we snel moesten instappen. Waar we nu naartoe gingen? Geen idee totdat we bij nog zo'n zelfde winkel aankwamen waar we maar even een "kijkje" moesten nemen. Dus wij naar binnen maar al snel roken (of zagen) de verkopers dat ze aan ons niks konden verkopen. Misschien omdat ik daar met een riem van die andere winkel daar liep en maar probeerde om interesse te tonen. Toen ze het doorhadden werden we letterlijk vriendelijke bedankt en werd ons de deur gewezen. Op dit moment was onze chauffeur natuurlijk nog minder in de stemming. Blijkbaar moeten de touristen iets kopen en krijgen de arme chauffeurs alleen op dit moment een brandstofbon. Wij vroegen waar we nu heen zouden gaan. Hij zei terug maar dat wilden we natuurlijk niet. Als we op dit moment echt tot het winkelcentrum gebracht zouden worden, had het ons 300 Baht gekost. Maarja, dat wilden wij natuurlijk niet want deze had op dit moment zijn humeur niet echt meezitten. Eigenlijk best zielig dat ze op deze manier aan hun extra gratis brandstof moeten komen. Gelukkig rijden ze wel allemaal op LPG wat extra goedkoop is. Tot zover, de avonturen met de tuktuk.
