Welkom in Myanmar
6 april 2017 - Yangon, Myanmar
Inmiddels zit ik al 25 dagen in Myanmar. Het heeft even tijd gekost om van Pai (waar ik eerst zat) naar Yangon te gaan.
9 uur 's ochtends vertrekken met een shuttlebus. Aankomen in Chiang Mai om vervolgens met een lokale bus naar het vliegveld te gaan. Vliegen naar Bangkok en vanaf daar de tweede vlucht naar Yangon.
Myanmar is pas sinds een aantal jaar open voor touristme. Een visum moet van te voren worden aangevraagd.
Mijn aankomst verliep heel soepel. Van het vliegtuig 150 meter lopen. Visa laten zien en een stempel krijgen. Backpack van de band pakken en geld pinnen. 10 meter lopen en ik stond opeens buiten.
Het internet staat trouwens vol met verhalen over dat je dollars mee moet nemen omdat geld pinnen moeilijk is. Dat was misschien een aantal jaar geleden maar dat is nu geen probleem meer. Op het vliegveld kon ik uit een ATM de lokale Kyat pinnen. In Yangon en Mandalay kan er ook makkelijk geld uit de muur getoverd worden.
Wat mij direct opviel in de chaotische stad Yangon is dat iedereen hier super aardig is. Zo erg dat het bijna vreemd is. De mensen nemen de tijd voor je, kijken je aan en glimlachen altijd. Het is goed te zien dat dit land gelukkig nog niet door touristme verpest is.
Ook leuk om te zien is dat het verkeer heel chaotisch is maar dat er eigenlijk nooit iets verkeerd gaat. Iedereen toetert er op los om te laten weten dat ze je gaan inhalen en omdat ze zeker willen weten dat jij hen ook ziet. Het gekke en mooie is, dat ik in dit verkeer nog helemaal niks van stress of boosheid heb gezien. Iedereen is blij met hun grote toeter.
Op sommige punten is 10 seconden geen toeter horen een uitzondering.
9 uur 's ochtends vertrekken met een shuttlebus. Aankomen in Chiang Mai om vervolgens met een lokale bus naar het vliegveld te gaan. Vliegen naar Bangkok en vanaf daar de tweede vlucht naar Yangon.
Myanmar is pas sinds een aantal jaar open voor touristme. Een visum moet van te voren worden aangevraagd.
Mijn aankomst verliep heel soepel. Van het vliegtuig 150 meter lopen. Visa laten zien en een stempel krijgen. Backpack van de band pakken en geld pinnen. 10 meter lopen en ik stond opeens buiten.
Het internet staat trouwens vol met verhalen over dat je dollars mee moet nemen omdat geld pinnen moeilijk is. Dat was misschien een aantal jaar geleden maar dat is nu geen probleem meer. Op het vliegveld kon ik uit een ATM de lokale Kyat pinnen. In Yangon en Mandalay kan er ook makkelijk geld uit de muur getoverd worden.
Wat mij direct opviel in de chaotische stad Yangon is dat iedereen hier super aardig is. Zo erg dat het bijna vreemd is. De mensen nemen de tijd voor je, kijken je aan en glimlachen altijd. Het is goed te zien dat dit land gelukkig nog niet door touristme verpest is.
Ook leuk om te zien is dat het verkeer heel chaotisch is maar dat er eigenlijk nooit iets verkeerd gaat. Iedereen toetert er op los om te laten weten dat ze je gaan inhalen en omdat ze zeker willen weten dat jij hen ook ziet. Het gekke en mooie is, dat ik in dit verkeer nog helemaal niks van stress of boosheid heb gezien. Iedereen is blij met hun grote toeter.
Op sommige punten is 10 seconden geen toeter horen een uitzondering.
Goed weer iets van je te lezen.
Wat die chaos betreft ben ik toch wel blij met de orde zoals het hier geregeld is. Maar wel leuk om eens mee te maken. Je komt wel tot rust denk ik.
Inmiddels ben je al weer aangeland in Tokyo. Lijkt me zeer bijzonder zo een grote stad. En weer heel andere mensen. Heel veel leerplezier gewenst door Age en mij.